Kapłanki
I
Kapłanki Stvorzeń,
ich śvięte prava
do bycia przy ludziach
jak Jehove
mitycznych nauk
o miłości do płomienia.
Stvorzenia są kapłankami
inaczej, niż ludzie.
Stvorzenia w sposób pierwszego Boga
mówią o przeznaczeniu boga innych Stvorzeń.
Obdarzone miłością poprzez nazwanie ich kapłankami
stają się nauczycielkami magii swoich gatunków.
Mówiąc poezję,
będąc śpiewem, który mówi,
można odkryć nauki
o Kapłankach Stvorzeń.
Jest to ich mityczny system
nauk dla Stvorzeń o płomieniu energii,
która bierze się z miłości
do mniejszych, w tej kolejności.
Wszystkie Stvorzenia to Kapłanki.
Aby wszystkie Stvorzenia stały się kapłankami,
musi każde Stvorzenie stać się
bogiem w sposób Kapłanek Stvorzeń.
Kapłanki to córki płomienia,
mityczne Stvorzenia, które śpiewają pieśń
miłości do krainy płomieni,
gdzie miejsce ma ich Śvięty Dom,
w którym każdy człowiek zna imię każdego Stvorzenia.
Kapłanki pamiętają śvięte prawa,
które uczą ludzi życia w miłości do nich,
pamięci pierwszego Domu Stvorzeń,
kiedy mityczni ludzie wstawali rano
i wspólnie karmili kapłanki,
które czekały przy swoich ołtarzach,
aby nauki o wspólnym domu
rozpalały płomień dnia.
Nauki Kapłanek dotyczyły płomienia
śviętej miłości ludzi do Stvorzeń.
Uczyły o śviecie i o tym, jak stawać się Nimi,
aby każdy człowiek mógł być kapłanem Stvorzeń.
Kapłanki były częścią człowieka,
jego śviętym bogiem płomienia,
dzięki czemu odnajdywali oni Dom,
w którym każde Stvorzenie było nazywane Kapłanką,
proszono je i dziękowano im,
aby ten prosty dom był schronieniem płomieni,
którym zajmowały się Kapłanki,
aby czynić magiczne nauki
w Domu tym nie było niepamięci
o Pierwszych Stvorzeniach,
których gwiazda zaprowadza marzenia
ludzi, jacy kłaniają się im i oddają,
a dzięki temu płomień pojawia się nad ich głowami.
Ludzie prosili Stvorzenia, opowiadali
o pieśni, która mówi
o Domu, w którym pojawiają się wszyscy,
o domu, na którego drzwiach zawieszone
elementy jakby ołtarza magicznych przedmiotów
oznaczały miejsce mitycznego człowieka Stvorzeń.
Aby wszystki Stvorzenia stały się Kapłankami
musi każde z nich stać się
bogiem w sposób Kapłanek Stvorzeń.
Kapłanki Stvorzeń,
pośród ludźmi żyjące,
wróżbiarki,
mityczne kobiety,
córki Boga ze zdobieniem płomieni,
jakie miłości śviętych ludzi
odnajdują dzięki wspólnym naukom
o Domu, w którym oddaje się pierwszeństwo
wszystkim Stvorzeniom,
o zbawieniu drzew,
jakie można studiować ze Stvorzeniami,
jeśli jest się człowiekiem,
jaki pomógł nagiej kobiecie,
rozebranej, z której zdarto szaty
i ujrzy się w niej Kapłanki Stvorzeń,
która przyjmuje jedzenie inaczej
od ludzi, nie używając do tego dłoni,
wróżbiarkę, której oczy przemieniają się
pośród czarnej nocy,
kiedy gwiazda mitycznej ziemi
wróżb i przepowiedni
zapada mrokiem magicznych cieni.
Zbawienie drzew
to wiara w to, że ich korzenie potrafią zmienić miejsce.
Te nauki można studiować z Kapłankami,
jeśli pozwoli się na ich ustrój mityczny,
system cudownej ziemi
magicznych pasterek dobra i płomieni,
które traktowanoby w sposób własnych ołtarzy,
przy jakich każde ze Stvorzeń
mówiłoby nauki
o gwieździe płomieni,
która bierze się dzięki dobru ludzi,
kiedy składają oni obietnicę
Stvorzeniom, że będą Kapłankami
dzięki systemowi cudownego boga wobec Nich.
Tak rozwinięte Kapłanki,
ich cudowne dobro
pozwoli na gwiazdę głosu
złotych, mitycznych dziejów
Pierwszych Stvorzeń, które są jej Strażnikami,
unoszącą się ponad głowami ludzi,
prowadząc ich do wspólnego Domu Wszystkich Stvorzeń.
Kapłanki, które w uniesieniu,
cudownym, stają się bogiem.
Jak pierwsza ziemia
złotych Stvorzeń,
których gwiazda biedna co dzień,
które wypoczywają w słońcu,
wymyślone jak pierwsze ze Stvorzeń,
które tchnie złoty promień,
ustawione w mitycznej pozie,
aby stworzyć mitycznego boga,
obok siebie, jak w odbiciu,
nieruchome, oba,
aby stworzeń mitycznego boga
w pojedynczej, poszerzonej formie -
jeden duży z dwóch,
jak mityczny cud
z nawiedzonych nauk
filozoficznej świątyni
pierwszy duch.
Kapłanki, dzieci płomieni,
ich mityczny bóg,
wszystkich Stvorzeń
pierwszy cud,
kiedy wydarza się śvięta zasada
obłoku, który układa się w słup,
który układa się w bóg,
kiedy wszystkie Stvorzenia spotykają się,
aby stać się razem jak bóg.
Kiedy mówią, są śpiewem,
a kiedy chcą coś powiedzieć,
są filozofią odmierzanych ziarenek,
wskazują, że są mniejsze
i odrzucane najpierw,
wykazując całą perspektywę,
którą jest porzucenie, śmierć,
bycie mniejszymi, a bardziej potrzebującymi,
niezauważalnymi wobec ludzi,
którzy powinni żyć z nimi
na mitycznych zasadach,
będąc razem śviętymi czarownikami,
którzy studiują Zbawienie Drzew,
razem przemierzając świat,
którzy powinni nazywać je siostrami, kochać
i widzieć w nich odbicie Boga,
który ma swoją cudowną koronę,
jaka świadczy o nadprzyrodzonej mocy,
która bierze się zich wspólnej śviętości.
I widzieć w nich odbicie Boga,
który buduje na ziemi dom,
pierwszy, wspólny Dom Wszystkich Stvorzeń.
Mityczny bóg wszystkich Stvorzeń
jako system cudownej ziemi
na stałe wbudowany
w rozpoznanie,
nasączanie bogiem Ziemi,
rozpoznanie płomieni,
praw nimi rządzących.
Jak przemiana pogody
dla Stvorzeń,
dla wspólnego domu wszystkich Stvorzeń,
tak mityczny bóg,
aby stał się na Ziemi
jedynym, mitycznym systemem dziękczynienia,
oddawania płomieni
przez Stvorzenia – Kapłanki,
które w ten sposób osiągną
gwiazdą Boga Ziemi,
który wybiera swoje dzieci,
aby prowadziły innych
i wróżyły z gwiazd,
na których wciąż rośnie drzewo życia,
którego krzenie, kłącza na nim i konary
układają się w formę przemiany,
przypominając postaci Kapłanek – Stvorzeń.
Rozświetlając się mitycznym bogiem,
jak oddając pierwszeństo pożywieniu Stvorzeń,
kłaniając się i wznosząc je ponad głowę.
Oddając pierwszeństwo mocy kapłanek,
jak rozświetlając się przemianą pogody,
aby stał się na Ziemi
mityczny bóg wszystkich Stvorzeń.
Mityczny bóg wszystkich Stvorzeń,
którym rozświetla się cudowny człowiek,
jak przemianą pogody,
dlatego że każda z Kapłanek
to bóg wszystkich Stvorzeń,
jest pierwszym duchem magii,
cudem Pierwszych,
wspólnym domem
wszystkich Stvorzeń,
w którym zaklęcie dobra
odwraca złą historię.
Mityczny bóg wszystkich Stvorzeń,
gwiazda, którą mówić będzie co dzień
Kapłanka, opowiadając historię
jednej z gwiazd,
na której zatrzymał się czas
dla Stvorzeń,
aby mogły mówić ludzkim głosem
jak kapłanki wobec ludzi,
opowiadając cud
o jednej z gwiazd,
którą poznały bez ludzi,
choć niesie ona Boga czas,
gwiazdę bóg Stvorzeń,
która spotyka każde z osobna
i może spotykać razem ludzi co dzień.
Gwiazdę magii,
która zna promień ostatni,
jaki kończy mityczny dzień,
w którym wydarza się każda z nauk
Stvorzeń wobec ludzi,
aby stawali się mitycznymi,
jaki buduje cień nam nami,
abyśmy w sposób światła gwiazdy
przychodzili do nich,
spotykali i z nimi rozmawiali.
Mityczny bóg wszystkich Stvorzeń
jak przemiana pogody
jak Boga z namitu ogień,
abyśmy się ich pierwszą ziemią stawali,
w ten sposób abyśmy bogiem się rozświecali,
by pojawiła się gwiazda nad nami
dla systemu mitycznego boga wszystkich Stvorzeń,
aby się stawał śviętym prawem jak Boga ogień.
II
Jak zakryte oblicze
płomieniem Boga,
tak język śviętej poezji
od kapłanki usłyszane słowa
pieśni Stvorzeń, która mówi
o śpiewie Kapłanki i wstędze Boga,
która jest śviętą miłością,
jaką ubieram w słowa
i jaką odpowiam do kapłanki
językiem poezji,
która jest jak kapłan płomieni Boga.
Jak zakryte oblicze tkaniną,
pod którą przemienia się jak płomień
mitycznego człowieka Stvorzeń
oblicze, jak mitycznego boga
złoty płomień,
który pozostawia na tkanienie odbicie,
które przemienia się i zostaje na niej
wraz ze zdjęciem zakrycia.
Kapłanki Stvorzeń,
przy których pojawia się płomień,
który śpiewają pieśnią na ołtarzu Pana,
żyjąc jak w pierwszym duchu
w skradzionej magii świecie.
Jak wstęga z promienia
śviętego jak śpiew
i jego poezja.
Miejsca cudownych Stvorzeń
pośvięcenia w sposób mitycznego płomienia
Kapłanek Stvorzeń
mitycznego boga
jak system złotego dziękczynienia,
jak bóg, który przychodzi nad ołtarz,
aby sprawdzić czy czas jego zbawienia,
gdy w sposób śviętego płomienia
Kapłanki Stvorzeń
wołają Boga,
w świątyni spełnienia
ogni płomienia,
śviętego świecenia,
które pogodę przemienia,
śvięte ognisko wznieca,
aby stawał się jak przemiana pogody
mityczny bóg wszystkich Stvorzeń
system filozoficznego zbawienia
systemem złotego dziękczynienia.
Jak mityczny bóg,
jego złota pamięć,
gdy śiętą tkaniną przyobleka,
a płomień jak złoty dym się przemienia
na jego obliczu zakrytym tkaniną.
Kapłanki Stvorzeń,
które płomień utoczą
z popiołów złotego wspomnienia
aż w sposób dymu uniesie się
i wyłoni oblicze płomienia,
który przed Kapłankami Stvorzeń
w sposób złotego dziękczynienia
przemieni swe oblicze
i przyjmie formę cudownego,
złotego wspomnienia
dla dziękczynienia,
zbawienia.
Kapłanki Stvorzeń
ich zielone światło
skradzionej magii
mitycznych Stvorzeń.
Jak płomień energii w ich oczach
połączenie z mitycznym światem Stvorzeń,
w którym magiczne dzieje,
połączenie mitycznym płomieniem,
łamanym promieniem
mitycznego połączenia,
które niesie się w stronę człowieka
i przypomina o mityczności,
naukach Kapłanek Stvorzeń,
że pojawiają się poprzez
zatrzymanie czasu i widzenia
jako śvięta część człowieka,
jako sam mityczny człowiek,
którego oblicze przemienia się
pod wpływem mitycznej mocy
cudownego płomienia,
kiedy oblicze Stvorzenia
w sposób spojrzenia
wiedzy mitycznego człowieka
przemienia się.
Kapłanki Stvorzeń,
w sposób śviętej poezji
zapytał o najmniejsze ze Stvorzeń
i promień jakby z poświatą,
zapytał w sposób śpiewu,
w śvięty sposób
jak wybrany poprzez miłość Stvorzeń,
w sposób kapłanki śviętego lasu,
cudownego śpiewu kapłanki.
Kapłanki Stvorzeń,
w ciszy Boga,
w słuchu Stvorzeń.
Złote kapłanki Stvorzeń
z obliczem zakrytym tkaniną,
na której pozostaje odbicie
promieni, które zna każde ze Stvorzeń.
Językiem śviętej poezji
w cudowny sposób
mówionym śpiewem,
śviętym promieniem
mówiąc poezję
w złoty sposób,
jakby unosił się
obłok magicznie
jak do śviętych kapłanek,
aby z nimi porozmawiać,
należy najpierw poznać
ich śvięty sposób.
Kapłanki Stvorzeń,
które mówią w śvięty sposób
dzięki uczuciom cudownego boga,
mówią w przemieniony sposób.
Gdy wypowaidają swe słowa,
jakby unosiło się światło obłoku czystych uczuć.
W ich śviętym świecie
wszystko jest magiczne.
Aby wszystkie Stvorzenia stały się Kapłankami,
musi każde z nich stać się
bogiem w sposó Kapłanek Stvorzeń,
musi każde z nich codziennie
doznawać uniesienia boga.
Jak przemiana pogody,
tak mityczny system filozoficzny
wszystkich Stvorzeń
musi stać się jak słońce
za sprawą cudownej mocy,
które to słońce przyjmuje każdy człowiek,
stając się w tym samym momencie jego światłem.
Podobnie mityczny system filozoficzny wszystkich Stvorzeń
musi stać się za sprawą cudownej pracy
tym samym powtórzeniem cudu przemiany pogody,
dzięki czemu każdy człowiek
będzie nawiedzony duchem
mitycznego systemu filozoficznego
wszystkich Stvorzeń.
Kapłanki Stvorzeń
niosą wolne bycie płomieniem,
aby co dzień przyjmować od nich
miłość do mniejszych i zaczarowane uniesienie.
Codziennie każdy człowiek
musi dotknąć systemu
mitycznego boga Stvorzeń
dla filozoficznych zajęć z płomieniem.
Codziennie należy mówić do Stvorzeń
śviętym językiem poezji,
aby jak kapłanki odpowiadały
mityczną melodią śviętej magii.
Miłość do mniejszych
to świątynia Kapłanek,
którą musi nawiedzać każde ze Stvorzeń,
aby zapłonął śvięty płomień
między nimi jak bóg pierwszego wejrzenia.
Dla każdego człowieka
cudowne zajęcia ze Stvorzeniami
muszą być mityczną szkołą cudów,
jak w przypadku przemiany pogody.
Każde ze Stvorzeń
musi doznawać uniesienia bóg
przy człowieku, który w sposób cudownych kapłanek
będzie połączeniem z nimi
i prawem świątyni ich płomieni.
Kapłanki Stvorzeń,
ich śvięte płomienie
pieśni Boga
jak poezja,
cudowne filozofie
Stvorzeń,
ich mityczn historia
cudownego boga,
bajkowa droga
przez świat magii
i przepowiednie gwiazd.
Cudowna szkoła
codziennej przemiany pogody dla Stvorzeń
i na tej zasadzie codzienna szkoła
cudownego boga Stvorzeń
mitycznej poezji,
która niesie nauki
mitycznego boga
wszystkich Stvorzeń
i systemu filozoficznego
cudownych zajęć z nimi.
Kapłanki Stvorzeń,
ich śvięty język
cudownego boga
mówienia językiem poezji
w sposób kapłanek
ich śviętej miłości,
która jest prawem uczuć
każdego ze Stvorzeń.
Kapłanki Stvorzeń,
duch mitycznego nawiedzenia,
siostrzanej miłości, mitycznych nauk
o najmniejszym ze Stvorzeń.
Słowa bóg przepowiedni Pana,
zaklęć miłości,
nawiedzonego uniesienia.
Kapłanki Stvorzeń
siostrzanej miłości
do najmniejszego ze Stvorzeń,
nauki bóg
siostry dobra.
III
Kapłanki Stvorzeń
cudownych owadów
siostry dobra.
Dla czasu, który jest dla nich
pierwszą magią uczuć
do mniejszych Stvorzeń,
Kapłanki Ptaków
cudownej,
siostrzanej miłości
do owadów.
Jako cisza, która niesie owadom promienie,
ich aurę,
jak gwiazdki
migocząca świetlistość.
Pierwszy duch
rozpostarty na ziemi.
Dla najmniejszych ze Stvorzeń,
aby poczuły wszystkie nauki
sióstr dobra,
które oddają w ten sposób
śviętości,
jakich aura pozwala owadom
unosić się ciągle,
na niestrącony lot
i jego wieczność.
Nauki o tym
Kapłanki Stvorzeń,
siostry dobra
cudownej miłości do owadów
mają obiecane
jako tradycja tych Stvorzeń,
czego pamięć
jest przeznaczeniem
magicznych ludzi.
Kapłanki Stvorzeń
cudowna gwiazda
wszystkich Stvorzeń,
moc, która pochodzi od uniesienia,
którym jest śvięte prawo i energia,
że jeśli poniesiemy wszystkim Stvorzeniom
imię kapłanek,
to stanie się
bóg gwiazdy
wszystkich Stvorzeń,
przez co jak ona
staniemy się ludźmi.
Poniesienie cudownej posługi
każdemu gatunkowi Stvorzeń
przywróci na zawsze Ziemi
śviętość kobiet.
Kapłanki Stvorzeń,
ich prorokowanie,
kiedy piszczą jak małe,
z miłości kobiet
wzdychają,
gdyż wyrażają strach,
a ktoś głaszcząc je,
zapewniając słowem
miłość i bezpieczeństwo,
zaczyna zapewniać schronienie,
a w ten sposób stają się
przepowiadające
jak kapłanki nocy,
które przemieniają się,
gdy pewnego dnia
odnajdują najmniejsze ze Stvorzeń.
To przepowiednia,
która miała się wydarzyć,
zapisane przeznaczenie Ziemi
do bycia cudownymi ludźmi,
przy których owady
stają się kapłanami.
I tylko bycie z nimi
w sposób Kapłanek,
które wyrażają cudowne moce
i śvięte prawa
może być czytaniem owadów.
Kapłanki Stvorzeń,
mityczny bóg owadów,
który zamienia człowieka
w Kapłana,
jaki wyraża pierwszy płomień
Boga, który w sposób owadów
staje się ołtarzem Stvorzeń.
Dotykając ziemi,
wytwarza dłonią pierwszą magię,
myśląc o owadach,
przemieniony w ich kapłana
czyni na ziemi zaklęty ołtarz
z miłości do Pana.
Kapłanki Stvorzeń,
ukłon przed owadem,
rozświetlenie się aurą
i poczucie, że odpowiada na nią
w ten sam, lecz pomniejszony sposób,
bardziej delikatny,
wyrażający, że jego energia
odpowiada na bycie kapłanem,
gdy poczuć, że jest mniejszy,
gdy rozświetla się,
a po bokach jego głowy
występuje energia,
jaka tłumaczy,
że aby poznać tajemnicę płomienia,
należy najpierw poznać
w jaki sposób owad
rozświetla się aurą.
Cudowne nauki
o energii owadów
będą prowadzić ku poznaniu
nauk o płomieniu Ziemi.
Kapłanki Stvorzeń,
duch płynący z ciała owadów,
tłumaczący perspektywę
bycia kapłanem,
delikatności owadów,
wobec której nie sposób
podnieść wzroku,
aby nie stracić połączenia z płomieniem.
Perspektywy kapłana,
którą jest rozłożenie rąk
i wypowiedzenie zaklęć
tak, aby powstał duch,
płomień,
świetlista energia.
Kapłanki Stvorzeń,
śvięty mit o obietnicach
złożonych przed snem dzievic,
który opowiada
o nauczycielkach i uczennicach
śviętego wiatru,
którym jest melodia
mitycznego boga
i świetlista poświata,
opowieść, sama magia.
Kapłanki Stvorzeń
to śvięte nauczycielki,
które potrafią
mówić do Stvorzeń
o obietnicach
i budzić się z krzykiem nocą
o micie, w którym ratunku
czekają święte niewolnice.
Najmniejsze ze Stvorzeń
to cudownego płomienia dzievica
jeszcze bardzie czysta,
pierwszego dobra niewolnica.
Święte nauczycielki,
które są przy Stvorzeniach,
swoich uczennicach,
dzięki czemu mogą być nazywane ludźmi.
Są dla nich obiecaną nauczycielką,
która chroni je, bo są same.
Robi to dlatego,
gdyż są od niej mniejsze,
a przez to czystsze.
Stają się śviętymi uczennicami,
których czas nadchodzi,
aby zwrócono im dziedzictwo śviętości
i to one zajęły pierwsze miejsce
w historii o mitycznym bogu
jako córki śviętego wiatru,
jako śvięte niewolnice.
Śvięta nauczycielka
pozostaje przy nich,
aby ponieść im prawo
odebrane przez ludzi.
Kiedy są same,
przychodzi tylko śvięty wiatr
i jest dla nich Bogiem.
Śvięta nauczycielka
to osoba, która potrafi dla nich
przemieniać pogodę,
mówi do nich o nawiedzeniu,
uczy magii,
jak kochać najmniejsze ze Stvorzeń.
Śvięta nauczycielka
to kapłanka wszystkich owadów,
kiedy mówi nauki,
pojawia się przy niej aura,
jaka przypomina o cudotwórczości.
Kapłanki Stvorzeń,
siostry,
które mówią o ołtarzach,
w jakich wpisane postaci
samotnych kobiet Stvorzeń,
sióstr
połączonych wieczną obietnicą,
że mogą w ten sposób
razem osiągnąć wszystko,
gdyż ich miłość
to ołtarze sióstr.
Zdają się odkrywać magię bóg
dzięki temu, że kochają mniejsze Stvorzenia,
inne siostry.
To one będą kochać,
kiedy przyjdzie czas sióstr,
aby rozpoczęły
drogę kapłanek
śviętej magii bóg.
Siostry, wpisane ich postaci
w ołtarze
miłości siostrzanej
pierwszego dobra
delikatności.
Siostry, którymi stają się
wobec ludzi,
tłumaczą im,
że tylko w ten sposób
mogą stać się mitycznymi,
stać się w stanie jestem,
który dotyczy wspólnego ducha,
jaki pozwala ludziom
poczuć magię bóg,
w sposób stania się
kobietami Stvorzeń,
siostrami,
które razem wznoszą ręce
ku gwieździe co dzień.
Kapłanki Stvorzeń,
siostry
wpisane w ołtarze,
jako że są kobietami Stvorzeń,
odpowiadają
na swoje stałe, śvięte funkcje,
jakimi jest bycie wobec ludzi
tymi, które podczas wspólnych wyborów
decydują o byciu mitycznymi,
których głos rozlega się wraz ze światłem,
aby jako kobiety powrócić na ołtarze
i czekać, aż przemienią się same.
Siostry Stvorzeń,
Kapłanki magii bóg.