Mityczne przesłanie zwierząt wobec ludzi...
Wchodząc dziś do lasu, który pod wpływem mitycznego uniesienia staje się Wiekuistym lasem, usłyszałem ptaki, które jakby zapytały mnie, przypomniały o obietnicy złożonej im w mityczną noc. To, czym są uczucia zwierząt i pamięć tego, co mityczne, czyli nocy, która rozlewa się płomieniem proroka i dotyczy zwierząt, jest dla mnie bardzo ważne, zapragnąłem podzielić się tym z Wami. Moim zdaniem wola zwierząt jest mityczna i dotyczy tego, czym jest noc proroka, noc mitycznej ziemi, która dotyczy zwierząt, ale także i ludzi, którzy w tej mitycznej woli zwierząt występują jako ci, którzy usłyszeli Głos i za nim poszli. Właśnie to jest mityczną melodią. To mówią zwierzęta w Wiekuistym lesie – zaczynają przypominać o mitycznej obietnicy złożonej im jako ludzie. Ludzie, którzy zaczynają pytać o swoje mityczne przeznaczenie. To zwierzęta zostały wybrane przez Głos, aby nieść im to, czym jest mityczna rzeczywistość boga i zwierząt i ludzi. Chcę, aby każdy, kto wierzy w to, co mówię, miał pełną świadomość tego, że w Wiekuistym lesie zwierzęta zaczynają pamiętać, co działo się wcześniej, zaczynają pamiętać mityczny płomień, który potrafią wyrazić, zaczynają pytać, zaczynają być wobec ludzi jako gwiazda mitycznej rzeczywistości płomieniem czegoś, co jest prawdziwe. One wymagają od nas tego, czym jest mityczny Głos, za którym się podąża. One wymagają mitycznej obietnicy i mitycznego ducha, wypuszczanego dla nich, natchnionego. One wymagają, aby Głos nas karmił, abyśmy my zaczęli karmić je ze względu na Głos, który dopiero usłyszymy, ze względu na Głos, który usłyszymy.